Με ταξίδευες με χάδια και σου άφηνα σημάδια
Το κορμί σου μια μικρή ζεστή φωλιά
Σου μιλούσα... τραγουδούσα... στο πλευρό σου ξενυχτούσα
και πλημμύριζε το βράδυ μυστικά...
Τετάρτη 30 Δεκεμβρίου 2009
Τρίτη 22 Δεκεμβρίου 2009
Παρασκευή 18 Δεκεμβρίου 2009
Τρίτη 15 Δεκεμβρίου 2009
![[15854_197679750357_197670340357_4385394_4620039_n.jpg]](https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjXbkwhtKNaMz_US4LhSGLI9m4KLHwkeLclb6nsREppa498N4-UxCaIozaM93EtMAbLeOzvctWKwwh-w8t_JqDak-BN8y6lutiKxM6SncApN3kTocV3TLtZfC0MqAVLmSgWvWaRbJpqVXg/s1600/15854_197679750357_197670340357_4385394_4620039_n.jpg)
Απο τότε που γνωρίστηκαν ο άνεμος και εκείνο το μπλε αστέρι...έκαναν τις βόλτες τους μαζί στο όνειρο και στον ουρανό... Κι ο ένας... ταξίδευε τον άλλον. Μαγικά.Ομως εκείνος σαν άνεμος στροβιλιζόταν γύρω του και το αστέρι κουράστηκε..κάποια στιγμή ..ενοιωσε σαν το καταδιώκει σχεδόν και θέλησε να μείνει μόνο ...να ξεκουραστεί
Ο άνεμος τότε του είπε οτι χωρίς εκείνο ...το συγκεκριμένο μπλε αστέρι..της καρδιάς του..δεν μπορεί πια να ξαναφυσήξει. Δεν γίνεται. Απλά δεν μπορεί.
Το μπλε αστέρι δεν το πίστεψε.Πως ένας άνεμος...αφού είναι άνεμος... δεν θα ξαναφυσούσε?Πως θα ήταν δυνατόν? μα δεν είπε λέξη.
Ο άνεμος του το απόδειξε...Η μαζί θα κάνανε βόλτες στο όνειρο..ταξίδια και
θα πετούσανε στον ουρανό...η και κείνος δεν θα ξαναφυσούσε.
Ναι...ήταν ένας πεισματάρης άνεμος..πολύ πεισματάρης.
Λένε ...πως όταν ένα αστέρι πέφτει απ τον ουρανό..να κάνεις μια ευχή γιατί
τότε θα βγει αληθινή.
Κυριακή 6 Δεκεμβρίου 2009
AMADO MIO...
You got me used to All of those things...
And you taught me
How wonderful they are.
Subtly you came to me like a temptation
Filling with anxiety my heart.
![[beso1.jpg]](https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhtCimcZGWDc1jEv6X1i_hRdR7Cn84hxtmUCmyKoKUvjC7_KhqaS7Ri5PuP3OHFsdDK46RZU9rSKi0clAzed0HzITUAdlxkihowp9b87On5K2qMzx_WsnRlVTSn-0FqvfYtIjVVPUQ_-AE/s1600/beso1.jpg)
I didn't understand how love could be
In your strange world
And because of you I learned.
For that reason I wonder
Realizing you forgot me
Why you didn't teach me
How does one live without you.
Why?
And you taught me
How wonderful they are.
Subtly you came to me like a temptation
Filling with anxiety my heart.
I didn't understand how love could be
In your strange world
And because of you I learned.
For that reason I wonder
Realizing you forgot me
Why you didn't teach me
How does one live without you.
Why?
Σάββατο 5 Δεκεμβρίου 2009
Παρασκευή 4 Δεκεμβρίου 2009
κι εγώ... ολόκληρη ενα Αργεντίνικο ταγκό...
Πάλι
τράβα σκανδάλη![[misteriosa+mujer.jpg]](https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhVE2Wvj5d-eHA9mNSyhloLGjItq8CfINFogIYF0iot4uzFAXEvw3Q2hBdOFUeop3GlyoQPHohc5i5EHuDlJJQJhf1Wg-tRV7uS1ZeXvehJE2k1haPKokBJAjQtmHh4IDdW6pVoxYLaF8g/s1600/misteriosa+mujer.jpg)
Σ ότι προλάβαμε και ζήσαμε σημάδεψε και ρίξε στο κεφάλι
Πάλι, τις Κυριακές που αλητεύαμε Και τις βιτρίνες που χαζεύαμε σημάδεψε
και πάτα τη σκανδάλη
Δε χωρίζουν όμως έτσι οι ζωές
των ανθρώπων π αγαπήθηκαν με τόσο κόπο
Ή κι οι δυο μας ή κανείς
Ως την άκρη της κλωστής
Ισορροπήσαμε κι εμείς
Πάλι, ότι προλάβαμε και ζήσαμε
Και όλα αυτά που ψιθυρίσαμε
Σημάδεψε και ρίξε στο κεφάλι
Πάλι, καθώς τα ρούχα μας σωριάζονται
στα σώματα μας που αγκαλιάζονται
σημάδεψε και πάτα τη σκανδάλη
τράβα σκανδάλη
Σ ότι προλάβαμε και ζήσαμε σημάδεψε και ρίξε στο κεφάλι
Πάλι, τις Κυριακές που αλητεύαμε Και τις βιτρίνες που χαζεύαμε σημάδεψε
και πάτα τη σκανδάλη
Δε χωρίζουν όμως έτσι οι ζωές
των ανθρώπων π αγαπήθηκαν με τόσο κόπο
Ή κι οι δυο μας ή κανείς
Ως την άκρη της κλωστής
Ισορροπήσαμε κι εμείς
Πάλι, ότι προλάβαμε και ζήσαμε
Και όλα αυτά που ψιθυρίσαμε
Σημάδεψε και ρίξε στο κεφάλι
Πάλι, καθώς τα ρούχα μας σωριάζονται
στα σώματα μας που αγκαλιάζονται
σημάδεψε και πάτα τη σκανδάλη
![[eab63f736c79eb3a0a504ea5cfb1f5ef_web.jpg]](https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh0hblLquyGKCwUTo0-FasrRwAn88GNCtzWsX5fWKpCx7gzkzpQQRVmj9RET8037WdRWIt5CWO_E7pMopwIh2fOJfZMQXo7ne21Iy7mI1Lzm4xmZsgsgfWAQqDVe21-6DYUZBQBnBymS4A/s1600/eab63f736c79eb3a0a504ea5cfb1f5ef_web.jpg)
τι κρίμα που δεν ξέρεις πόσο σαγαπώ
Αν είχα μια χαρά που δεν είχες εσύ,
να σ'την φέρω θα 'ταν ευχαρίστηση.
Είχα ελπίσει να πω πιο πολλά.
Ν' αγαπήσω πιο πολύ ...ποτέ δεν θα μπορέσω.
να σ'την φέρω θα 'ταν ευχαρίστηση.
Είχα ελπίσει να πω πιο πολλά.
Ν' αγαπήσω πιο πολύ ...ποτέ δεν θα μπορέσω.
Έμιλυ Ντικινσον
και χάνουν
Πέμπτη 3 Δεκεμβρίου 2009
Τετάρτη 2 Δεκεμβρίου 2009
Έτσι μιλώ για σένα και για μένα
Eπειδή σ' αγαπώ και στην αγάπη ξέρω
Nα μπαίνω σαν Πανσέληνος
Aπό παντού, για το μικρό το πόδι σου μέσ' στ' αχανή
σεντόνια
Nα μαδάω γιασεμιά - κι έχω τη δύναμη
Aποκοιμισμένη.... να φυσώ να σε πηγαίνω
Mέσ' από φεγγερά περάσματα και κρυφές της θάλασσας
στοές
Yπνωτισμένα δέντρα με αράχνες που ασημίζουνε
Aκουστά σ' έχουν τα κύματα
Πώς χαϊδεύεις, πώς φιλάς
Πώς λες ψιθυριστά το "τί" και το "έ"
Tριγύρω στο λαιμό στον όρμο
Πάντα εμείς το φως κι η σκιά
Πάντα εσύ τ' αστεράκι και πάντα εγώ το σκοτεινό
πλεούμενο...Πάντα εσύ το λιμάνι κι εγώ το φανάρι το δεξιά...Tο βρεμένο μουράγιο και η λάμψη επάνω στα κουπιά
Ψηλά στο σπίτι με τις κληματίδες
Tα δετά τριαντάφυλλα, το νερό που κρυώνει
Πάντα εσύ το πέτρινο άγαλμα και πάντα εγώ η σκιά
που μεγαλώνει
Tο γερτό παντζούρι εσύ, ο αέρας που το ανοίγει εγώ
Eπειδή σ' αγαπώ και σ' αγαπώ
Πάντα εσύ το νόμισμα κι εγώ η λατρεία που το
εξαργυρώνει.
Tόσο η νύχτα, τόσο η βοή στον άνεμο
Tόσο η στάλα στον αέρα, τόσο η σιγαλιά
Tριγύρω η θάλασσα η δεσποτική
Kαμάρα τ' ουρανού με τ' άστρα
Tόσο η ελάχιστή σου αναπνοή
Που πια δεν έχω τίποτε άλλο
Mέσ' στους τέσσερεις τοίχους, το ταβάνι, το πάτωμα
Nα φωνάζω από σένα και να με χτυπά η φωνή μου
Nα μυρίζω από σένα και ν' αγριεύουν οι άνθρωποι
Eπειδή το αδοκίμαστο και το απ' αλλού φερμένο
Δεν τ' αντέχουν οι άνθρωποι κι είναι νωρίς, μ' ακούς
Eίναι νωρίς ακόμη μέσ' στον κόσμο αυτόν αγάπη μου
Nα μιλώ για σένα και για μένα.
Δεν τ' αντέχουν οι άνθρωποι κι είναι νωρίς, μ' ακούς
Eίναι νωρίς ακόμη μέσ' στον κόσμο αυτόν αγάπη μου
Nα μιλώ για σένα και για μένα.
Οδ.Ελύτης[μονόγραμμα ΙΙΙ]
Τρίτη 1 Δεκεμβρίου 2009
Μου έλεγες
πάντα να χαμογελώ
Κι εγώ αφύλακτη θάλασσα
αφέθηκα σε παραμύθια
με ήρωες πειρατές
*
***
Μου έλεγες
πάντα να ταξιδεύω
Κι εγώ λαθρεπιβάτης
στων ματιων σου τη θάλασσα
ξέχασα του καραβιού μου το όνομα
*
Μου έλεγες
πάντα να ονειρεύομαι
Κι εγώ στην άκρη των ονείρων
κρατάω διαβατήριο
το άδειο σου μαξιλάρι
*
***
Μου έλεγες
πάντα να ελπίζω
Κι εγώ κράτησα τη μορφή σου
εκείνη τη φωτογραφία
να σου μιλάω
*
***
Μου έλεγες
πάντα να σε φυσώ να αναπνέεις
Και τώρα εγώ σμιλεύω με μαχαίρι
σημεία στίξης αποτυπώ
ματα σε στίχους σιωπής
ματα σε στίχους σιωπής Μέσα στα μάτια σου κοιμάμαι όταν νυχτώνει
κι όταν χαράζει... εκεί ξυπνώ....
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
Υπάρχει ένα αδιάψευστο στοιχείο με το οποίο
αναγνωρίζεις ότι αγαπάς κάποιον ερωτικά...κι αυτό είναι όταν το πρόσωπό
του σου προκαλεί μεγαλύτερη επιθυμία ...από οποιοδήποτε άλλο μέρος του σώματος του...[Michel Tournier]
Used to be so easy to give my heart away
But I found out the hard way
There's a price you have to pay
I found out that love was no friend of mine
I should have known time after time
So long, it was so long ago
But I've still got the blues for you
Used to be so easy to fall in love again
But I found out the hard way
It's a road that leads to pain
I found that love was more than just a game
You're playin' to win
But you lose just the same
So long, it was so long ago
But I've still got the blues for you
So many years since I've seen your face
Here in my heart, there's an empty space
Where you used to be
So long, it was so long ago
But I've still got the blues for you
Though the days come and go
There is one thing I know
I've still got the blues for you.
αναγνωρίζεις ότι αγαπάς κάποιον ερωτικά...κι αυτό είναι όταν το πρόσωπό
του σου προκαλεί μεγαλύτερη επιθυμία ...από οποιοδήποτε άλλο μέρος του σώματος του...[Michel Tournier]
Used to be so easy to give my heart away
But I found out the hard way
There's a price you have to pay
I found out that love was no friend of mine
I should have known time after time
So long, it was so long ago
But I've still got the blues for you
Used to be so easy to fall in love again
But I found out the hard way
It's a road that leads to pain
I found that love was more than just a game
You're playin' to win
But you lose just the same
So long, it was so long ago
But I've still got the blues for you
So many years since I've seen your face
Here in my heart, there's an empty space
Where you used to be
So long, it was so long ago
But I've still got the blues for you
Though the days come and go
There is one thing I know
I've still got the blues for you.
ΜANYASCENT-LADY OF DREAMS
♥ONEIΡΟΔΡΟΜΙΟ-CAFE
♥Eνας χώρος σκέψεων με ψυχικό εκτόπισμα..Οι ανάσες μου...H μαγική μου ονειροχώρα... η δική μου Shankri-La...my Utopia Land.Εδώ τα ταξίδια του μυαλού και της φαντασίας μου. Eδώ εικόνες, μηνύματα, σκέψεις, συναισθήματα, παρορμήσεις, εκπλήξεις, αλλαγές, όνειρα και μουσικές διαφυγές.
=============================================Kάτι σαν ονειροπαγίδα η σαν λεύκωμα..ενήλικου.Ισως ...μια Αλίκη.. στη χώρα της ελπίδας η των θαυμάτων.
Ολα όμως με στυλ,έρωτα, πάθος,γλύκα, φαντασία και Αρωμα Mάνυας..
...Aφιερωμένο με Αγάπη στης καρδιάς μου το μπλέ αστέρι.
=========================================
Flying Seagulls-Jumping dolphins.. Heart and soul icons
Deeping in blue
O γλάρος μέσα στην καρδιά μου.
Out there it's such a lonely sky
They'll trap your wings my love and hold your flight
They'll build a cage and steal your only sky
Fly away, fly to me, fly when the wind is high.
Fly to me, and if you need my love,
I'm sailing beside you in your lonely sky...
I'll come in with the dawn,above the world we'll be flying.
LONELY SKY.
Ψάξε με και συ ..πάρε τα χνάρια μου και φιλί φιλί ψάξε να με βρεις. Μίλα μου.Ψάξε να με βρεις και να με νοιαστείς.
in her mind...in her dreams...
Still believe in miracles.??
ερωτα ...μέλι και φαρμάκι στάζεις ..πόσο μου μοιάζεις...
Εγγραφή σε: Αναρτήσεις (Atom)
And the sweet secret of A summer place
Is that it's anywhere
When two people share
All their hopes .. All their dreams.. All their love
There's a summer place Where it may rain or storm
Yet I'm safe and warm In your arms...
Is that it's anywhere
When two people shareAll their hopes .. All their dreams.. All their love
There's a summer place Where it may rain or stormYet I'm safe and warm In your arms...
Δες καθαρά..όπως εγώ τώρα πια..Φοβήθηκες..τρόμαξες..Δεν μπόρεσες να το καταλάβεις.Απλά είδες μόνο την επιφάνεια..όπως άλλωστε θακαναν όλοι και νίκησε ο φόβος σου.
HIGH....HIGHER.. HIGHEST
DARE TO BE THE EVER CHOSEN ONE TO
TOUCH THE SKY
ΑΝ ΘΥΜΗΘΕΙΣ Τ ΟΝΕΙΡΟ ΜΟΥ ΣΕ ΠΕΡΙΜΕΝΩ ΝΑΡΘΕΙΣ...
impossible to live with you, but i know, i could never live without you
DREAMING OF ...PARADISE....
FOR MY EYES ONLY
ΛΕΣ ΚΑΙ ΜΑΓΙΑ ΜΟΥΧΕΙΣ ΚΑΝΕΙ ΦΡΑΓΚΟΣΥΡΙΑΝΗ ΑΡΧΟΝΤΙΣΣΑ ΓΛΥΚΕΙΑ
LADY....
Η πορτοκαλένια
  |
που έγειρε το κεφάλι της και δέχτηκε να γίνει,
σιγά-σιγά: η μικρή Πορτοκαλένια!
Eτσι καθώς γλαυκόλαμψαν οι εφτά ουρανοί,
έτσι καθώς αγγίξαν μια φωτιά τα κρύσταλλα,
έτσι καθώς αστραψανε χελιδονοουρές,
σάστησαν πάνω οι άγγελοι και κάτω οι κοπελιές,
σάστησαν πάνω οι πελαργοί και κάτω τα παγόνια,
κι όλα μαζί συνάχτηκάν κι όλα μαζί την είδαν,
κι όλα μαζί τη φώναξαν: Πορτοκαλένια!
Μεθάει το κλήμα κι ο σκορπιός, μεθάει ο κόσμος όλος,
όμως της μέρας η κεντιά τον πόνο δεν αφήνει.
Τη λέει ο νάνος ερωδιός μέσα στα σκουληκάκια,
τη λέει ο χτύπος του νερού μες στις χρυσοστιγμές,
τη λέει κ' η δρόσο στου καλού βοριά το απανωχείλι:
-Σήκω μικρή, μικρή, μικρή πορτοκαλένια!
Oπως σε ξέρει το φιλί κανένας δεν σε ξέρει.
Μήτε σε ξέρει ο γελαστός θεός,
που με το χέρι του ανοιχτό στη φλογερή αντηλιά
γυμνή σε δείχνει στους τριανταδυό ανέμους!
Ο.Ελύτης
ΛΕΣ ΟΤΙ ΕΙΜΑΙ ΑΕΡΑΣ ΠΟΥ ΠΕΡΝΑ..ΚΑΙ ΚΑΝΕΙ ΤΑ ΚΛΕΙΣΤΑ ΠΑΡΑΘΥΡΑ ΝΑ ΤΡΙΖΟΥΝ...
OΛΑ ΣΕ ΘΥΜΙΖΟΥΝ..Απλά κι αγαπημένα..πράγματα δικά σου καθημερινά.
Όλα σε θυμίζουν,απλά κι αγαπημένα,πράγματα δικά σου, καθημερινά
σαν να περιμένουν κι αυτά μαζί μ' εμένα να 'ρθεις κι ας χαράξει για στερνή φορά.
Όλη μας η αγάπη την κάμαρα γεμίζει σαν ένα τραγούδι που λέγαμε κι οι δυο
πρόσωπα και λόγια και τ' όνειρο που τρίζει σαν θα ξημερώσει τι θα 'ν' αληθινό.
Όλα σε θυμίζουν, κι οι πιο καλοί μας φίλοι άλλος στην ταβέρνα, άλλος σινεμά.
μόνη μου διαβάζω το γράμμα που 'χες στείλει πριν να φιληθούμε πρώτη μας φορά.
Όλη μας η αγάπη την κάμαρα γεμίζει σαν ένα τραγούδι που λέγαμε κι οι δυο.
πρόσωπα και λόγια και τ' όνειρο που τρίζει σαν θα ξημερώσει τι θα 'ν' αληθινό.
[δώρο-αφιέρωση από ένα φίλο.Σ ευχαριστώ]
ΜyRiSun 11/5/2008]
![[14260_192327199577_192281164577_2809238_2819823_n.jpg]](http://2.bp.blogspot.com/_KsJxwz1-7W8/S1TZIEDXAKI/AAAAAAAAaHA/zM455Xl1Ct4/s1600/14260_192327199577_192281164577_2809238_2819823_n.jpg)
