Μουταξες...να με πας...
Στης γης...κ τ' ουρανού
τα ατέλειωτα μαγικά ταξίδια στο φως...
Κ ήταν Νοέμβρης...Χειμώνας ολόγυρα...
Κι ήρθε ξαφνικά καλοκαίρι...Το δικό μου καλοκαίρι...
Παντού...κ πάντα...
Λόγω τιμής εγώ Νιώθω εμένα, εσένα μέσα μόνο να ζητάει Λόγω τιμής εγώ Νιώθω το εγώ μου να σκέφτεται εσένα όπου πάει Λόγω τιμής εγώ Νιώθω όπως νιώθει η πρώτη αγάπη όταν τη γνωρίζεις Λόγω τιμής εγώ Απ 'την ψυχή σου δεν θα βγω Λόγω τιμής εγώ Νιώθω σε σένα πως μια δεύτερη ζωή χρωστάω Λόγω τιμής εγώ Νιώθω μαζί σου πως καλοκαίρια μόνο θα μετράω Λόγω τιμής εγώ Νιώθω το σώμα που έχω εγώ σε σένα μόνο να ανήκει Λόγω τιμής εγώ Απ 'την καρδιά σου δεν θα βγω
Κάνετε κλικ στα πρόσωπα των ατόμων που θέλετε να επισημάνετε. Θα ζητηθεί από μπλε να εγκρίνει όλες τις επισημάνσεις προτού γίνουν ορατές από άλλους. |
pretty lat/long pretty lat/long
|
Eτσι καθώς γλαυκόλαμψαν οι εφτά ουρανοί,
έτσι καθώς αγγίξαν μια φωτιά τα κρύσταλλα,
έτσι καθώς αστραψανε χελιδονοουρές,
σάστησαν πάνω οι άγγελοι και κάτω οι κοπελιές,
σάστησαν πάνω οι πελαργοί και κάτω τα παγόνια,
κι όλα μαζί συνάχτηκάν κι όλα μαζί την είδαν,
κι όλα μαζί τη φώναξαν: Πορτοκαλένια!
Μεθάει το κλήμα κι ο σκορπιός, μεθάει ο κόσμος όλος,
όμως της μέρας η κεντιά τον πόνο δεν αφήνει.
Τη λέει ο νάνος ερωδιός μέσα στα σκουληκάκια,
τη λέει ο χτύπος του νερού μες στις χρυσοστιγμές,
τη λέει κ' η δρόσο στου καλού βοριά το απανωχείλι:
-Σήκω μικρή, μικρή, μικρή πορτοκαλένια!
Oπως σε ξέρει το φιλί κανένας δεν σε ξέρει.
Μήτε σε ξέρει ο γελαστός θεός,
που με το χέρι του ανοιχτό στη φλογερή αντηλιά
γυμνή σε δείχνει στους τριανταδυό ανέμους!
Ο.Ελύτης
του μικρού Βοριά παράγγειλα
να 'ναι καλό παιδάκι
Μη μου χτυπάει πορτόφυλλα
και στο παραθυράκι
Γιατί στο σπίτι που αγρυπνώ
η αγάπη μου πεθαίνει
Και μες στα δάκρυα την κοιτώ
που μόλις ανασαίνει
Με πιάνει το παράπονο
γιατί στον κόσμο αυτόνα
Τα καλοκαίρια τα 'χασα
κι έφτασα στο χειμώνα
Σαν το καράβι που άνοιξε
τ' άρμενα κι αλαργεύει
θωρώ να χάνονται οι στεριές
κι ο κόσμος λιγοστεύει
Γεια σας περβόλια γεια σας ρεματιές
γεια σας φιλιά και γεια σας αγκαλιές
Γεια σας οι κάβοι κι οι ξανθοί γιαλοί
γεια σας οι όρκοι οι παντοτινοί.
Οδ.Ελύτης[τα ρω..του έρωτα]Κάνετε κλικ στα πρόσωπα των ατόμων που θέλετε να επισημάνετε. |
Ζήσε τη στιγμή! (ευτυχία)Απόλαυσε ότι έχεις! (πάθος) Ερωτεύσου δίχως λογική! (έρωτας)Αγάπησε με γι’αυτό που είμαι! Κράτησε τη ζωή!!
(Σοφοκλής,Αντιγόνη,781-790)
Έρωτα, που δε γονάτισες ποτέ στον πόλεμο,
Έρωτα, που ορμάς και γεμίζεις την πλάση,
που στ΄ απαλά τα μάγουλα
της κόρης νυχτερεύεις,
που σεργιανάς τις θάλασσες
και των ξωμάχων τα κατώφλια,
κανείς δε σου γλιτώνει
μηδέ θνητός μηδέ αθάνατος.
φωλιάζεις στο κορμί και το μανίζεις.
Αυτό.... είναι λυπηρό. Όμως εσύ έχεις μαλλιά χρυσαφένια. Θα είναι υπέροχο λοιπόν όταν θα με έχεις εξημερώσει. Το στάρι...που είναι χρυσαφένιο... θα μου θυμίζει εσένα. Και θα μ' αρέσει ν' ακούω τον άνεμο μέσα στα στάχυα... Κέρδισα... είπε η αλεπού... το χρώμα του σταριού...εκείνο το χρώμα...
"Να το μυστικό μου... είπε η αλεπού. Είναι πολύ απλό: Μόνο με την καρδιά βλέπεις καλά... Την ουσία δεν τη βλέπουν τα μάτια... Είναι ο χρόνος που ξόδεψες για το τριαντάφυλλο σου ...που το κάνει τόσο σημαντικό..."