


Κρατώ λουλούδι μάλλον...Παράξενο.Φαίνετ' απ' τη ζωή μου...πέρασε κήπος κάποτε.
Στο άλλο χέρι...κρατώ πέτρα.Με χάρη και έπαρση.Υπόνοια καμιά...ότι προειδοποιούμαι γι' αλλοιώσεις...προγεύομαι άμυνες...Φαίνετ' απ' τη ζωή μου...πέρασε άγνοια κάποτε..
....Χαμογελώ.Η καμπύλη του χαμόγελου...το κοίλο αυτής της διαθέσεως...μοιάζει με τόξο καλά τεντωμένο..έτοιμο...
Φαίνετ' απ' τη ζωή μου...πέρασε στόχος κάποτε.Και προδιάθεση νίκης.
Συ δεν φαίνεσαι.

Όμως για να υπάρχει γκρεμός στο τοπίο...για να 'χω σταθεί στην άκρη του..κρατώντας λουλούδι...και χαμογελώντας...θα πει πώς όπου να 'ναι... έρχεσαι.

Φαίνετ' απ' τη ζωή μου...ζωή πέρασε κάποτε....
Κική Δημουλά
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου