μέσα στο καπνό να εξαφανιστώ...

εγω είμαι εδω χωρίς το φως μου...και φως μου εσύ...δεν είσαι εδω...

οι δρόμοι λες και έχουν αδειάσει...τα φώτα ανάψανε δειλά..δεν έχει ακόμη σκοτεινιάσει...κι όλα μπερδεύονται γλυκά....
Κι εγώ μες τα δικά σου μάτια πως βρήκα πάλι τη ρωγμή...και πέφτουν με την ίδια ζάλη ..την ίδια τρέλλα και ορμή..
δεν είναι πως σε περιμένω...και βρίσκω τρόπο για να ζω....μα κάπου εδω είναι αφημένο ότι απόμεινε μισό...

Με φτάνουν τα μικρά σου νέα ... με πολιορκούν απο παντού...μοιάζει η ζωή σου ναναι ωραία και η καρδιά σου ναναι αλλού...Κι εγώ μαυτήν την απορία...που μήνες τώρα κουβαλώ...για ποια κρυμμένη...αρμονία...εσυ σαι κει και γω εδω?..

Ο δρόμος φαίνεται μπροστά μου να ξετυλίγεται ανοικτός...εγω ανοίγω τα φτερά μου...μα είν ο ορίζοντας θολός...
Οσο κι αν μουλεγες μωρό μου...εσύ σαι πλάσμα φωτεινό...εγω είμαι εδω χωρίς το φως μου...και φως μου εσύ...δεν είσαι εδω...
Δεν ξέρω πια να περιμένω..κι ας βρίσκω τρόπο για να ζω...μα κάπου εδω είν αφημένο...
ΕΚΕΙΝΟ ΤΟ ΑΛΛΟ ΣΟΥ ΜΙΣΟ...

I am always with you....tamally maak

And even when your far away from me...Your love is in my heart.
I am always with you....You're always on my mind and in my heart.
I never forget you....I always miss you...Even if I am with you.


I am always longing for you darling....I always need you and nobody else.
And if I'm surrounded by the whole world...I still need you... my darling.
My most precious love.

And no matter if you away from me...You are close to my heart.
You are life in the future and the present....And the most beautiful of fates.
I am always with you...You have my heart and my life
My most precious love.

έρωτα... μια στιγμή δεν ησυχάζεις...πόσο μου μοιάζεις...

Θέλω να σε αγαπώ χωρίς να πιάνομαι σφιχτά από σένα....να σε εκτιμώ χωρίς να σε κριτικάρω.... να ερχομαι κοντά σου χωρίς να εισβάλλω στη ζωή σου...Μόνο με την ελευθερία έκφρασης ..βούλησης...κινήσεων...ο έρωτας είναι μοναδικά excited...

Ανήμερα του έρωτα...τα πάντα σου φανέρωσα για 'μένα...σου είπα ότι άλλαξα... σε 'σένα καταστάλαξα, σε 'σένα...και γέμισαν τα μάτια σου με φως...χωρίς να με ρωτήσεις τι και πώς...
Μ'αγκάλιασες..με φίλησες και είπες "περασμένα ξεχασμένα"...

Ανήμερα την άνοιξη... την πόρτα τη μισάνοιχτη ανοίγω...
Αλλάζω τις εικόνες μου κι απ' έξω τους χειμώνες μου αφήνω...
Ξεχνώ ότι με πόνεσες βαθιά...και πέφτω στη δική σου αγκαλιά...
Στα χέρια σου αφήνομαι και σβήνω τα παλιά...

Έρωτα, τι μου 'χεις κάνει, έρωτα...μια στιγμή δεν ησυχάζεις...Έρωτα, τι μου 'χεις κάνει, έρωτα...μέλι και φαρμάκι στάζεις...πόσο μου μοιάζεις...

Ανήμερα του έρωτα, μαζί σου όσα πέρασα θυμάμαι...μα τώρα που τελειώσαμε, τι πήραμε - τι δώσαμε, μετράμε...Ο έρωτας τις πιο πολλές φορές...ονόματα αλλάζει και μορφές...τη μια γεμίζεις όνειρα... την άλλη ενοχές...
Έρωτα, τι μου 'χεις κάνει, έρωτα...μέλι και φαρμάκι στάζεις...πόσο μου μοιάζεις...

Kράτα με λιγάκι ...μην λυγίσω...

ποτέ δεν στοχω πει..το λέει με την αναπνοή..ο έρωτας

Ποτέ δεν στο χω πει...πως Σ'αγαπώ αφου το ξέρεις...μιλάει μόνο η σιωπή
Και των ματιών η αστραπή
Ποτέ δεν στο χω πέι μα φαίνεται...αυτό που μ'ενα βλέμμα λέγεται.. ποιός σβήνει την φωτιά
ποιός καίγεται...βαθιά μες στην καρδιά
Ποτέ δεν στο χω πει μα φαίνεται...ο κόμπος στον λαιμό που δένεται...η άγρια φωτιά που μαίνεται...και καίει την καρδιά
Ποτέ δεν στο χω πεί πως Σ'αγαπώ γιατί το λέει...το λέει με την αναπνοή...εκείνος που το εννοεί
Αυτό που μ ένα βλέμμα λέγεται..
Μα πως ...δεν μαφήνεις να δω...πως ?

Θα αστράφτω...απ το λυώνω και ....το θέλω όταν λίγο θα μ αγγίξεις

Ασ`τα πράγματα να γίνουν
από μόνα τους
να μας πουν την άνοιξή τους
η το χειμώνα τους.

Ασ`τα πράγματα να γίνουν
ασ`τα να μας πουν
με τον τρόπο το δικό τους
αν μας αγαπούν.

δες καθαρά...

για μένα δεν ήσουν απλά ένα όνειρο...

Κι έτσι για πάντα θα σαλπάρω...στην πλάτη του δικού σου ανέμου...σαν νά' σουν όρκος θα σε πάρω...που δε θα πάταγα ποτέ μου...

Ονειροδρόμιο....εντός μου...

ΑΝ....αν ο Μάρτιν Λούθερ Κίνγκ έλεγε.... όχι «έχω ένα όνειρο» αλλά έχω ένα σκοπό; Πόσο θα είχε αποδυναμωθεί η γλώσσα.... αλλά και η δυναμική του... Η γλώσσα των ονείρων χρησιμοποιεί την θετική ενέργεια και τον ενθουσιασμό... Αντίθετα η γλώσσα των στόχων... δημιουργεί υποχρεώσεις και βάρη...

ΕΧΩ ΛΟΙΠΟΝ ΕΝΑ ΟΝΕΙΡΟ...ΕΝΑ ΔΙΚΟ ΜΟΥ ΟΝΕΙΡΟ...

τις ώρες που αγριεύει η βροχή...

φεύγεις και γυρίζεις...τις ώρες που αγριεύει η βροχή...στη γη των Βησιγότθων αρμενίζεις
και σε κερδίζουν κήποι κρεμαστοί...μα τα φτερά σου σιγοπριονίζεις...

Σκέπασε αρμύρα το γυμνό κορμί σου...σου 'φερα απ' τους Δελφούς γλυκό νερό...στα δύο είπες πως θα κοπεί η ζωή σου...και πριν προλάβω τρις να σ' αρνηθώ...σκούριασε το κλειδί του παραδείσου

Το καραβάνι τρέχει μες στη σκόνη....και την τρελή σου κυνηγάει σκιά
πώς να ημερέψει ο νους μ' ένα σεντόνι....πώς να δεθεί η Μεσόγειος με σχοινιά
αγάπη που σε λέγαν Αντιγόνη

Ποια νυχτωδία το φως σου έχει πάρει....και σε ποιο γαλαξία να σε βρω....εδώ είναι Αττική φαιό νταμάρι...κι εγώ ένα πεδίο βολής φτηνό...που ασκούνται βρίζοντας ξένοι φαντάροι....

το μαγαζάκι της καρδιάς μου...

διανυκτερεύει συνεχώς...ένα πελάτη ψάχνει μόνο
και σύ σαι αγάπη μου... Αυτός...
της χαράς το τραίνο τρέχα να προλάβεις...πάνω στο εισητήριο γράφει σαγαπώ...
γιατί είναι ζήτημα μυαλού..κορμιού..καρδιάς..ψυχής..
είναι έλξη...θέλω...είναι...μαγεία..χαρά....ηδονή...πόνος..όλα...

Λειπεις... Εισαι μακριά δεν ξέρω καν αν είσαι καλά.. και τιποτα δεν εχει αξια ... Ολα ειναι αχρωμα... Η μουσικη δεν ακουγεται πιά και οι σκέψεις μου αδειασαν.

Το απολυτο κενο κυριαρχει και τιποτα δεν ειναι εδω για να με κανει να χαμογελασω... Να μου δωσει χαρά... Ολη η ασχημια και ο πονος του κόσμου μαζευτηκε στην καρδια μου...Δεν εχω λογο να ελπιζω..

θαθελα....

Θα΄θελα να ήμουν δυνατή...και να μ΄αγαπούσα πιο πολύ..πιο πολύ απ΄ότι σ΄αγαπώ
να μπορούσα να προστατευτώ
Θα΄θελα να ήμουν πιο σκληρή..να κοιτούσα εμένα πιο πολύ..
να μη μ΄έπνιγε το κύμα σου
Θα΄θελα να μην υπήρχες...κι άλλο όνομα να είχες...να μην ήξερα πού μένεις
τίποτα να μη σημαίνεις
Τι λέω...αχ θεε μου τι λέω...θα΄θελα τόσο να γύριζα ξανά..στη σελίδα που σε γνώρισα..

Θα΄θελα να ήσουν ψέμα...δίχως νόημα κανένα..μα έλα όμως που είσαι η μόνη αλήθεια σαν αγκάθι μεσ΄τα στήθια

έλα και νοιώσε δυνατά...

Παίρνω τους δρόμους και ώρες περπατώ
Βάρος στους ώμους μωρό σε κουβαλώ
Στα ακουστικά μου τραγούδια π' αγαπώ
Που ταξιδεύω και που σε κυνηγώ
νιώσε το ίδιο κι έλα λίγο προς τα εδώ

Έλα και νιώσε δυνατά ότι σου έχω τόση αδυναμία
νιώσε με κρυφά από τη βαθιά μας την επιθυμία
κρύψου στη σιωπή μα μη γκρεμίζεις ό,τι έχω χτίσει
γεύση μου ζεστή κι ας μη σ' έχω ακόμη εγώ φιλήσει

Όλοι μας λένε χημεία ιδανική
μα τα αποφεύγεις με στάση φιλική
παίρνω τους δρόμους και ώρες οδηγώ
φρένο δεν έχω τους νόμους σου πατώ
νιώσε το ίδιο και έλα λίγο προς τα εδώ