πες μου πως γίνεται....

Δεν θέλεις τίποτα ν'ακούσεις...απ'αυτά που κουβαλάω..ακου μόνο πόσο σ'αγαπάω

Μας ενώνουνε το νιώθω...οι κοινές μας οι πορίες...ιδιοι φόβοι ίδιες απορίες..

Μέχρι να σε συναντήσω...Δεν τολμούσα ν'αγαπήσω...ηρθες κι άλλαξε ο κόσμος.. κάνω όνειρα
Μέχρι να συναντήσω..δεν τολμούσα να εξηγήσω..πώς δυο άνθρωποι μπορούν και γίνονται ένα

Σ'αδιέξοδα και λάθη..Χάθηκαν φιλιά και νύχτες...Έρωτες κατάντησαν διαρρήκτες

Κρύψου μες στην αγκαλιά μου...Να σωθώ κι εγώ μαζί σου...Είναι η στιγμή μου κι η στιγμή σου
Επάνω μου κοιμήσου

Μέχρι να συναντήσω..Δεν τολμούσα να εξηγήσω...Πώς δυο άνθρωποι μπορούν και γίνονται ένα

Πες μου πως γίνεται ...λιμάνι δίχως θάλασσα...Πανσέληνος δίχως τον ουρανό...
Οχι δεν γίνεται...αν δε δω τα μάτια σου...έστω μια φορά...
δεν πετάω ...δεν υπάρχω...δεν ζω...
Ολες οι αισθήσεις μου οδηγούν σε σένα...Ολες οι αισθήσεις σου ...κυβερνούν εμένα...
Να μεθώ στη μυρωδιά που δεν ξεπέρασα...

Δυο σ' αγαπώ...θα σου αφιερώσω...

Δυο σ' αγαπώ...Τι ψυχούλα να 'χουν...Μα όταν σου τα λένε...Σκέψου σοβαρά
Θα 'ρθω να στα πω...γιατί ακόμα υπάρχουν...πράγματα που μένουν ...τόσο σταθερά

Η πρώτη μου αγάπη ήταν κύμα...


















Η δεύτερη αγάπη ...με κρατούσε στα ανοιχτά
Μαζί σου έκανα ...το πρώτο βήμα...πάνω στη στεριά







Δυο σ' αγαπώ...θα σου αφιερώσω....Ένα για το πριν μας ....ένα για μετά...




Ήσουνα σταθμός...Και πριν το μετανιώσω...Σου λέω θα το
ζούσα...άλλη μια φορά

όμως... δικαίωμα δεν έχω να σε δω...να σου πω πως σ αγαπώ...

Σε θέλω τόσο...όμως δικαίωμα δεν έχω να σε δω...απλά να τρέξω...να σου φωνάξω να σου πω πως σ΄αγαπώ...Γιατί?





Θα γίνω νύχτα...μέσα στα χέρια σου σκοτάδι θα ντυθώ...θα σε τυλίγω...σαν τη ζωή θα σε κρατώ... θα σε φιλώ





Έλα νύχτα...στην θάλασσα...στην θάλασσα του κόσμου...έλα πάρε... πάρε το σώμα μου
και το σώμα σου δώσ' μου...να ΄μαι νύχτα... να χάνομαι...στου κορμιού σου την ζάλη να γλιστρώ












Σε θέλω τόσο...αχ...πόσες ζωές πρέπει να ψάξω να σε βρω...και ποιες πυξίδες...δείχνουν τον δρόμο απ΄το πόνο μου να βγω...
Αχ...σε θέλω φως μου...κι όλα τα δίνω το κατώφλι να διαβώ...αυτό που φέρνει...σένα άλλο κόσμο που καρδιά μου....αγκαλιά θα σε κρατώ...

Σε θέλω τόσο....
και το ευχαριστώ μου...και τα λόγια της αγάπης...δεν μαφήνεις να στα πω...
τι φοβάσαι θα σου κάνω ...όταν τόσο σαγαπώ...

Μισό ταξίδι...

Φυσάει αέρας αέρας λυσσασμένος..βαθιά τα χέρια μου στις τσέπες του καημού
χωρίς εσένα πια γυρίζω παγωμένη...με τα σημάδια του αποχωρισμού

Έλα και κόψε με στα δυο...με μια ματιά μαχαίρι ματωμένο
δύο φορές να σ΄αγαπώ...και δυο ζωές για να σε περιμένω





Μεσ΄τη βροχή χαρτί τσαλακωμένο...λόγια που γράφαμε και τώρα έχουν σβηστεί
για δυο ζωές εγώ θα περιμένω...να ξαναγράψουμε σ΄ένα λευκό χαρτί

Η τωρινή...απόλυτη...φιλοσοφία μου...

Αυτοβιογραφικό...


Ενα ημερολόγιο...καταστρώματος...μιας βαρκούλας...Ουσιαστικά ηταν...είναι... τεράστιο...πανέμορφο....πλοίο...με γερό σκαρί...και πορεία στη ζωή...νέα αλλοιώτικη ...ξαναγεννημένη...θαρρείς...
Χρειάστηκε...να περάσει όλους τους ωκεανούς...για να θελήσει δυνατά...να ζήσει το τώρα...
το σήμερα...χωρίς σκοινιά και κάβους...χωρίς άγκυρες ασφαλείας...χωρίς καρνάγια... επιδιορθώσεις...συγκεκριμένες και ορισμένες πορείες...
Και χρειάστηκε να γίνει πουλί...να δει τον κόσμο απο ψηλά...πετώντας...Να καταλάβει ότι το μόνο που ήθελε...για να ζει...ηταν να πετάει...Η ίδια η ζωή...
Τα κατάφερε...


Moon River, wider than a mile,
I'm crossing you in style some day.
Oh, dream maker, you heart breaker,
wherever you're going
I'm going your way.
Two drifters off to see the world.
There's such a lot of world to see.
We're after the same rainbow's end--
waiting 'round the bend, my huckleberry friend,
Moon River and me.

Εσύ για μένα θα πάθεις έρωτα ....κι εγώ για σένα θα κινδυνέψω

Με τα βρεμένα και τ ασιδέρωτα...της αλητείας...θα βγαίνουμε έξω..

let your heart be mine tonight...

αν θυμηθείς....τ όνειρό μου

θασαι πάντα...κύκλος που δεν έκλεισε...

δεν χάνεται η ψυχή...Αγάπη αν δοκιμάσει...

Για σένα τραγουδάω... για σένα που όταν έπεφτα...
με κράταγες σφιχτά... γινόσουν η βαρκούλα μου...
να βγαίνω στ' ανοιχτά.... να μη φοβάμαι.



Για σένα τραγουδάω... που έγινες στον τοίχο μου...σκιά κι ακολουθείς... που μ' έστελνες στον ουρανό...
τις νύχτες της σιωπής... να μη λυπάμαι.


Δε χάνεται η ψυχή... το σώμα κι αν περάσει...
ακόμα κι αν ξεχάσει.... θυμάται... δε χάνεται η ψυχή...αγάπη αν δοκιμάσει...φιλί αν βρει και πιάσει.... θυμάται... δε χάνεται η ψυχή...







Για σένα τραγουδάω....που άντεχες το κρύο μου...
τις λέξεις τις σκληρές... και πίσω μου τις γύριζες...
σε όμορφες στιγμές... να μη λυπάμαι.

Για σένα τραγουδάω... που ενώ τα χρόνια πέρναγαν...
αγάπη ήσουν εκεί... να στέκεσαι...να καίγεσαι...
αγάπη δυνατή...να μη λυπάμαι.

MyRiSun


σε θέλω...εκεί ...και εδώ...να σε διαβάζω...να με αλλάζεις...να με γεμίζεις...να με κάνεις να πετάω...να ανασαίνω...ναμαι λεύτερη...ναμαι σαν παιδί...να με κάνεις να νοιώθω...για να υπάρχω...να μου χαμογελάς...να με
μαλώνεις...να μπορώ να χαμογελάω...ναχω έναν άνθρωπο δικό μου...με τη σιωπή να του μιλώ...όπως μιλάω στον ευατό μου...νασαι πληγή απ τη πληγή...νασαι χαρά απ τη χαρά μου....νασαι εκεί...γιατί η ζωή με ένα σώμα δεν αρκεί...ότι κι αν γίνει...καρδιά μου...εσύ νασαι εδω...










Να σαι εδώ για να μπορώ όλα όσα ζω ναναι δικά μου...και να μοιράζομαι στα δυο...το όνειρο μου...

αγάπη....τι δύσκολο πράγμα.

Κολλάει ο χρόνος δεν πάει εμπρός...και συ δεν μου στέλνεις πια... γράμμα
δεν θες να με ξέρεις λες κι είμαι εχθρός...αγάπη....τι δύσκολο πράγμα...
πως ξημερώνει η νύχτα...αχ πως...λείπεις και λείπει ο ουρανός
δεν είναι ο έρωτας θεός...γιαυτόν που μένει μόνος...
τα μάτια μου απόψε πάλι κλαίνε...και τ όνομά σου λένε...Αγάπη μου...

Άσε με τώρα να σου μιλήσω κι εγώ...

Άσε με τώρα να σου μιλήσω κι εγώ με τη σιωπή τη δικιά σου...που είναι απέριττη σα δαχτυλίδι αρραβώνων..και που λάμπει σαν αστραπή.
Είσαι όμοιoς με την νύχτα... αγάπη μου.. τη νύχτα που κατηφορίζει... έναστρη.
Απόμακρη και τοση δά και απ’ αστέρια φτιαγμένη...είναι η δικιά σου σιωπή.

Μ’ αρέσεις άμα σωπαίνεις... επειδή στέκεις εκεί ...σαν Απουσία.
Μακρινή κι απαρηγόρητη.... σα να σε σκέπασε χώμα.
Μια λέξη μόνο αν πεις.... ένα χαμόγελο – μου αρκεί...για να πανηγυρίσω..... που είσαι εδώ.... κοντά μου ακόμα.

P.Neruda

Οταν το να κοιτάξεις τον άλλο κατάματα...

Οταν το να κοιτάξεις τον άλλο κατάματα...έστω για μια φορά στη ζωή σου είναι όνειρο...και θαύμα που σου δείχνει ...Ακατόρθωτο...παρόλο που η απόσταση είναι μόλις κάποια χλμ.

Κι όταν το ευχαριστώ... μπερδεύεται με το γιατί...














Στείλ ένα γράμμα...μια συλλαβή...αν έχεις το Θεό σου...

100 φορές τα χείλη φώναξαν... μα μείναν σιωπηλά...

Aργά, η αγάπη τρυπώνει λαβώνει σα σπαθί γοργά κυλάει στο αίμα στο βλέμμα στο φιλί
Tι κι αν σε κάστρο απάτητο ο άνθρωπος το νου διπλά κλειδώνει
με πόδι αλαφροπάτητο η αγάπη του.... σαν άνοιξη ζυγώνει
Tι κι αν φορείς πουκάμισο..που ως το λαιμό... κουμπώνει
απ' τα κουμπάκια ανάμεσα...... ο έρωτας τρυπώνει

100 φορές τα μάτια είπαν φεύγω μα δεν έφυγα ουτε μιά
100 φορές τα χείλη φώναξαν... μα μείναν σιωπηλά...

γιατί είσαι η αλήθεια μες τη ψευτιά...

Ανθρωπος μου ...δικός μου...ψυχή μου...καρδιά...αληθινός...μοναδικός
...Αχ γιατί λείπεις..πως αντέχω?...κυτάω το μαύρο ορίζοντα...τίποτα δεν πετάει...σύννεφα μόνο...
πόσο μου λείπεις...αχ....που ειναι η χαρά μου...ότι μουδινε κουράγιο και δύναμη...Που?
γιατί?


Γιατί είσαι στα γκρίζα όνειρά μου η ξαστεριά....πατέρας...αδελφός μου...συντροφιά...φίλος...κι αγάπη εσύ...μακρυνή μα τόσο κοντινή.Καρδούλα μου...

Έλα μη μου καίγεσαι ...θα σου χαρίσω ό,τι θες....

Όσα η αγάπη ονειρεύεται... τα αφήνει όνειρα η ζωή. Μα όποιος στ' αλήθεια ερωτεύεται ...κάνει τον πόνο προσευχή.. βαρκούλα κάνει το φιλί και... ξενιτεύεται. Βρίσκω στον έρωτα γιατρειές να τον γιατρέψω απ' τις πληγές... και στολισμένο χαρακιές καινούριες... να τον ξανανιώσω...
Έλα μη μου καίγεσαι ...θα σου χαρίσω ό,τι θες ...όλα μου τ' αύριο και τα χθες ...στο τώρα θα τα κλείσω...

.το δρόμο να βρούμε... τον τρόπο να ζούμε..Aνηφοριά μου...

Του πόθου τ' αγρίμι δεν τρώει... δεν πίνεi...δεν ξαποσταίνει.
Πεινάει για σένα... διψάει για μένα...και περιμένει.
Σε θέλω στο πλευρό μου...ακοίμητο φρουρό μου...με το φιλί με το σπαθί...
το δράκο να σκοτώσεις...και να 'ρθεις να με σώσεις...απ' τη ζωή μου την κλειστή.

Τι δε θα δινα..το γύρο του κορμιού σου να ξανάκανα...κι ας χανόμουνα
στη λάβα την καυτή ...και στα παγόβουνα.



Αν μ' αγαπάς... μη μου το πεις...αφού το ξέρω τρεις φορές θα μ' αρνηθείς.
Τι δε θα δινα...το γύρο του κορμιού σου να ξανάκανα...κι ας πνιγόμουνα
στο κύμα που μαζί σου δροσιζόμουνα.
Αν μ' αγαπάς... να μου το λές...κι εγώ για σένα θα πατήσω...και τις δέκα εντολές.

Στη νύχτα του κόσμου...το χέρι σου δωσ' μου..παρηγοριά μου...το δρόμο να βρούμε...
tον τρόπο να ζούμε..Aνηφοριά μου...

Aργοπεθαίνει....Pablo Neruda...

Όταν τολμάς...χάνεις για λίγο το βήμα σου.Οταν δεν τολμάς...χάνεις για πάντα τον εαυτό σου..
.






Αργοπεθαίνει όποιος γίνεται σκλάβος της συνήθειας, επαναλαμβάνοντας κάθε μέρα τις ίδιες διαδρομές, όποιος δεν αλλάζει περπατησιά, όποιος δεν διακινδυνεύει και δεν αλλάζει χρώμα στα ρούχα του, όποιος δεν μιλεί σε όποιον δεν γνωρίζει.

Αργοπεθαίνει όποιος αποφεύγει ένα πάθος, όποιος προτιμά το μαύρο για το άσπρο και τα διαλυτικά σημεία στο " ι " αντί ενός συνόλου συγκινήσεων που κάνουν να λάμπουν τα μάτια , που μετατρέπουν ένα χασμουργητό σε ένα χαμόγελο, που κάνουν την καρδιά να κτυπά στο λάθος και στα συναισθήματα.

Αργοπεθαίνει όποιος δεν αναποδογυρίζει το τραπέζι, όποιος δεν είναι ευτυχισμένος στη δουλειά του, όποιος δεν διακινδυνεύει τη βεβαιότητα για την αβεβαιότητα για να κυνηγήσει ένα όνειρο, όποιος δεν επιτρέπει στον εαυτό του τουλάχιστον μια φορά στη ζωή του να αποφύγει τις εχέφρονες συμβουλές.

Αργοπεθαίνει όποιος δεν ταξιδεύει, όποιος δεν διαβάζει, όποιος δεν ακούει μουσική, όποιος δεν βρίσκει σαγήνη στον εαυτό του.


Αργοπεθαίνει όποιος καταστρέφει τον έρωτά του, όποιος δεν επιτρέπει να τον βοηθήσουν, όποιος περνάει τις μέρες του παραπονούμενος για τη τύχη του ή για την ασταμάτητη βροχή.

Αργοπεθαίνει όποιος εγκαταλείπει μια ιδέα του πριν την αρχίσει, όποιος δεν ρωτά για πράγματα που δεν γνωρίζει.Οποιος δεν τολμά...